Nederlands - België
Een paar dagen geleden stelde professor Georges Hübner, medeoprichter van Gambit, het moederbedrijf van Birdee, voor om een staatsparticipatiefonds op te richten. Dit ter ondersteuning van kleine en middelgrote ondernemingen, die zwaar worden getroffen door de economische gevolgen van de gezondheidscrisis. Dit fonds zou worden gefinancierd via de mobilisatie van spaaroverschotten van particulieren op verschillende bankrekeningen.
Ook al is noch Birdee, noch Gambit rechtstreeks bij dit initiatief betrokken, het ligt in lijn met de twee pijlers van onze missie: “mijn geld mijn regels”, en “van geld een betere ondersteuning voor de toekomst maken”.
Geoffroy de Schrevel, onze CEO, sprak met prof. Hübner.
Waarom focussen op het lot van de kmo’s en niet van de grote bedrijven, die meer werkgelegenheid en herstelperspectieven bieden?
Grote bedrijven hebben de middelen en de kanalen om zelf kapitaalsteun te verkrijgen, wat ze in de meeste getroffen landen al hebben gedaan. Ze zijn de prioriteit van de overheid omdat hun faillissement de economie van hun land en van de Europese Unie rechtstreeks kan schaden. Het weefsel van de kmo’s heeft niet zo'n doeltreffende hefboom en dus zijn kmo’s geen prioriteit bij de politieke of economische autoriteiten.
Individueel is geen van hen "systemisch", maar als geheel vormen ze de longen van onze economie. Bovendien zijn ze op geen enkele manier verantwoordelijk voor wat er nu met hen gebeurt. Net als de gezondheidszorg, moeten we deze minder grote ondernemingen daarom massaal ondersteunen.
Het redden van de nog gezonde kmo’s zorgt ervoor dat ons collectieve welzijn beschermd wordt, dat we nog steeds brood kunnen gaan kopen, sport kunnen beoefenen, onze straten kunnen onderhouden, kunnen genieten van lokale diensten ... kortom, het is een collectieve daad die we moeten verwezenlijken.
Zou een eenvoudig gift van de staat aan kmo’s niet voldoende zijn om hun cashflow te ondersteunen?
Het is belangrijk om in gedachten te houden dat overheden en banken belangrijke stappen hebben ondernomen om de cashflow van een zeer groot aantal bedrijven, waaronder kmo’s, en financieel kwetsbare personen te ondersteunen. Nu moeten we zorgen voor hun solvabiliteit, dat wil zeggen hun vermogen om zowel hun investeringsprojecten als de terugbetaling van hun schulden op lange termijn te ondersteunen.
Natuurlijk kunnen we hun schulden helpen afbetalen, net zoals wij dat doen voor de meest financieel kwetsbare personen. Maar dit zou enorme kosten met zich meebrengen, die door de staat - en dus de burgers via de staatschuld- zouden worden gedragen, terwijl het voordeel voornamelijk bij de aandeelhouders zou terechtkomen.
In plaats van verliezen te nationaliseren en winsten te privatiseren, is het beter om bedrijven op een verantwoorde manier te helpen en om een adequate vergoeding te eisen voor die kwijtschelding. De uitdaging is om een evenwicht te vinden tussen enerzijds een "donatie" zonder voorwaarden die door de gemeenschap wordt gefinancierd, en anderzijds het uitbuiten van de nood van deze bedrijven door middel van een "aasgierfonds" (“vulture fund”).
Hoe zou dit werken voor de kmo’s? Zouden ze genationaliseerd worden?
De situatie mag niet worden misbruikt om aandeelhouders van kmo's in tijdelijke moeilijkheden “uit te drijven". Dit zou niet alleen oneerlijk zijn, maar ook contraproductief. Het de facto nationaliseren van een groot aantal bedrijven, door de staat tot grootaandeelhouder te maken, zou een zeer slecht signaal zijn aan deze duizenden ondernemers die geduldig een winstgevende activiteit hebben opgebouwd die nuttig is voor de samenleving.
Daarom moet er een geschikt vehikel worden gevonden. Ik stel een enigszins geavanceerd mechanisme voor, dat tegelijkertijd begrijpelijk is voor bedrijven en acceptabel voor alle belanghebbenden. Ik pleit voor preferente aandelen: het is eigen vermogen, maar zonder stemrecht of deelname in de opgebouwde winst. Dividenden op deze aandelen zijn geplafonneerd, maar hebben voorrang op gewone dividenden. Omdat het geen schulden zijn, kunnen ze geen faillissement veroorzaken, maar ze stellen bedrijven toch aansprakelijk omdat ze deze aandelen voorrang verlenen bij het uitbetalen van dividenden ten opzichte van gewone aandeelhouders.
Dit systeem wordt bestudeerd in België en Frankrijk. Het wordt al in de praktijk gebracht in het Verenigd Koninkrijk en zou kunnen worden gegeneraliseerd naar alle economieën die door de gezondheidscrisis zijn getroffen.
Wat zit er financieel én sociaal in voor spaarders?
Elke spaarder die een grote hoeveelheid geld op zijn of haar rekening laat staan, verliest geld en verliest in feite ook geld aan de samenleving, omdat dat geld niet productief is. Het rendement op deze rekeningen is lager dan de inflatie, met andere woorden sparen leidt tot koopkrachtverlies. Anderzijds willen zelfs de banken het spaargeld niet meer omdat het hen veel geld kost (ze zijn verplicht het zelf te beleggen tegen negatieve rente) en er wordt te veel gespaard in verhouding tot de vraag naar kredieten.
Uiteraard moet uit voorzorg worden gespaard, maar vaak zijn de bedragen die op deze rekeningen staan te groot om louter uit voorzorg te zijn.
Veel mensen doen dat niet uit angst om hun kapitaal in gevaar te brengen, maar omdat ze de beleggingen die hen worden voorgesteld niet begrijpen. Birdee probeert beide zaken aan te pakken, maar mijn voorstel gaat een stap verder.
Ik ben er inderdaad van overtuigd dat het vooruitzicht om de samenleving als geheel te helpen door haar lokale bedrijfsstructuur te versterken, in het licht van een crisis, een mobiliserend, interessant en zinvol project is.
We moeten ons realiseren dat we niet allemaal gelijk zijn in deze Covid-19-crisis: sommigen zien hun inkomen en spaargeld afnemen terwijl anderen niet door deze verliezen worden getroffen. Integendeel, zij zien hun kosten dalen en hun spaargeld toenemen. Ze kunnen er niets aan doen, ze hebben hier niet om gevraagd, maar je kunt je voorstellen dat het een gevoel van onbehagen en zelfs frustratie schept: deze mensen willen graag hun solidariteit tonen, maar weten niet hoe ze dat concreet moeten doen. Het beleggen van hun spaargeld in een fonds - de details hiervan moeten nog worden vastgelegd - zou bedrijven helpen zonder ze als citroenen uit te persen, op een verantwoorde en evenredige manier, dat is een inspirerend project. Als dit mij zou worden voorgesteld, zou ik het zeker steunen.
Tot slot, als we in onze economie geloven, moeten we vertrouwen hebben in haar herstelvermogen. Daarom moet het ondersteuningsmechanisme voor kmo’s redelijkerwijs een overschot genereren, althans op middellange termijn. De kers op de taart is dat we kunnen verwachten dat het mechanisme ter ondersteuning van bedrijven positieve rendementen zal genereren.
Mijn voorstel is om een investeringsinstrument met kapitaalgarantie op te zetten dat de investeerders een positief rendement zou opleveren. Met andere woorden, vanuit financieel oogpunt lijkt het mij perfect mogelijk om particulieren een financiële belegging aan te bieden die het minstens zo goed doet als de spaarrekening: het rendement van kapitaal garanderen en het bieden van rendement dat op zijn minst niet negatief is.
Het creëren van het door mij voorgestelde instrument heeft daarom een moreel, sociaal en financieel belang. Maar onze politieke staf moet nog steeds akkoord gaan om dit spel te spelen. Tot op heden lijkt mij dit het grootste gevaar van het mechanisme: dat het niet zal worden uitgevoerd vanwege een gebrek aan politieke wil of kleine ruzies. Wat zou dat zonde zijn!
Over hoeveel heb je het? Welk deel van de individuele besparingen zou moeten worden gemobiliseerd om de operatie doeltreffend te laten zijn?
Op de spaarrekeningen van Belgen slaapt zo'n 280 miljard euro. De grote institutionele beleggers schreeuwen zelf om beleggingen met een laag risico met een positief of zelfs nulrendement; ze moeten momenteel tegen negatieve tarieven beleggen. We hebben het over een fonds dat een bedrag van 10 miljard euro zou investeren. Nog geen 4% van de Belgische spaargelden. De 'Leterme'-lening leverde in 2011 ongeveer 5 miljard op. Tegenwoordig kan dit bedrag voor een zinvol en op solidariteit gebaseerd project worden vermenigvuldigd. Laten we ervoor gaan ...
